به طور کلی افزودنی روان کننده بتن زمان گیرش اولیه و گیرش نهایی را به تاخیر می اندازند. با این وجود نمونه هایی از تسریع زمان گیرش اولیه در اثر استفاده از این افزودنی ها نیز مشاهده شده است که با تاخیر در اضافه کردن افزودنی قابل جلوگیری می باشد. معمولا زمان گیرش اولیه و نهایی سیمان های پوزولانی و روباره ای بیش از زمان گیرش سیمان های معمولی به تاخیر می افتد. تعیین زمان گیرش بتن های دارای افزودنی کاهنده آب نباید بر روی خمیر سیمان انجام شود چرا که نتایج بدست آمده از این آزمایش بسیار متفاوت خواهد بود. به طور کلی زمان گیرش خمیر سیمان از بتن بیشتر می باشد. داتری و کوالوسکی نشان داده اند که مقدار افزودنی مورد نیاز برای ایجاد تاخیر در زمان گیرش بتن , تقریبا نصف مقدار لازم برای ایجاد تاخیر مشابه در خمیر سیمان است. عوامل متعددی بر زمان گیرش بتن در زمان اجرا تاثیر می گذارند که مهمترین آن ها مقدار آب اختلاط می باشد.

از تاثیرات روان کننده بتن بر روی ملات میتوان به موارد زیر اشاره نمود مانند ، افزایش سرعت هیدراسیون و کسب سریعتر مقاومت ، کاهش سرعت هیدراسیون و کاهش سرعت گرمازایی ناشی از آن ، کاهش نفوذپذیری بتن و ملات د ربرابر هوا ، آب و سایر مواد مهاجم نفوذ پذیر در آب و ایجاد انبساط جزئی .

با وجود اینکه استفاده از لیگنوسولفونات به عنوان روان کننده بتن از دهه سی میلادی آغاز شده بود اما همچنان این ماده به عنوان رایج ترین ترکیب در تولید این افزودن یبکار میرود . در حقیقت لیگنوسولفونات ها از چربی زائد به دست امده ، از چوب درختی که دارای 20 تا 30 درصد لیگنین است گرفته شده است و در روان کننده بتن موجود میباشد و با نظر متخصصین میتواند مورد استفاده قرار بگیرد .